Bilginin din tarafından yasaklanması, tanrının Adem’e iyi ve kötü bilginin
ağacından yememesi emrinde ifade buldu. Buna karşılık Havva “ağacın
güzel, meyvesinin yemek için uygun ve bilgelik kazanmak için çekici
olduğunu” düşündü (Yaratılış 3: 6). Tanrının buna yanıtı, tebasının
aydınlanmasının kendi iktidarını tehdit edeceğinden korkan bir despotun
yanıtıyla aynıydı: “Adem iyiyle kötüyü bilmekle bizlerden biri gibi oldu”dedi, “Artık yaşam ağacına uzanıp meyve almasına, yiyip ölümsüz olmasına
izin verilmemeli.” (Yaratılış 3: 22)