İnceleme yazısı değildir. Kafamda ne zamandır olan bir soruyu deşmesindendir bu yazı. Bir hikaye bizi neden etkiler. Neden ısrarla başkalarına tavsiye ederiz. Çok mu dramatiktir. Sonunda adam sevdiğine kavuşmadığından... ya da hepimiz bir şeylere kavuşamadiğımızdan mı çok acıçekiyoruzdur...kimimiz sağlığa kimimiz paraya kimimiz merhamete kimimiz sevgiye kimimiz "o"nun varlığına. En çok hangisi acıtır. Şimdi bu kitabı çok sevdim mutlaka siz de okuyun diyeceğim çok yavan kalacak.. Başından kalkmayacasına okudum diyeceğim "neden!" olacak. Neden? Her kitabın herkese aynı etkisinin olamayışı her kitabın o içimizdeki bir bam teline basamayışından mı.. bir acıya denk gelemeyisinden mi.. yahut acıyla yüzleşince daha mı çok 'insan' oluyoruz.. bu denklem tutmuyor..Ama acıyla acıyı onarmak bağlamından yüzleşince egoyu (ben) degil insanı(benliği) besliyoruz. İnsan olabilmek için iyi ve güzeli her daim içinde taşıyınca tutuyor. Ve denklem bu hikayede ki evcilleşmis yılana dönüyor. Velhasıl Kitap tuttu sürükledi bir yerlere ama o yerden dünyaya dönüş biraz zor oldu. Ya şu son cümlelerini nasıl unutacaksin.. "Tanrım işte yalnızım, Olmamı istediğin gibi. Ruhumun elbiselerini soyundum, Senin giydirdiğinden başka."

Islıkla ÇağrılanEmine Batar · Şule Yayınları · 201667 okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.