Ahh.. Makar Devuşkin ahh.. Bu nasıl bir sevgi ve çaresizlik.. Sevdiğine ancak mektuplarla tutunma çabası... Nasıl kayıtsız kalır bir insan buna. Aynı dönemde yaşamalıydım Dostoyevski ile. Onu tanımaliydim.. Bütün bunlar; yazılmış onca mektup, cümle, kelime, hece, harf.. Yüreğinin hangi kaleminden çıktı? Elimden gelseydi de hissettiklerini, çaresizliğini o çırpınan yüreğini kafesinden çıkarmaya gücüm yetseydi. Devuşkin nasıl sevdin Varenka'yı.. ve Varenka; hasta bir kalple nasıl kıydın zavallıcığa.. Terk etmek bu kadar kolay mı? Yalnız bırakmak yakıştı mı sana? Senin için hayatını feda etmeye adamış bir adamın sevgisine ihanet değil mi? diyebilseydim keşke. Okurken "yüreği parçalanmak" deyimini yaşattın bana Dostoyevski! Alacağın olsun! Insanlar gider.. Hep giderler.. İnsanoğlu bencil..Hz. Adem'den bu yana şahit olduğumuz değişmeyen özelliğimiz.. Yine kendime kızdığım zamanlardan biri.. Seni neden daha önce okumadım ki? Keşke çare olabilseydim Devuşkin'e.. karşılığını bulamayacağı son mektubu değildi aslında.. Hiçbir iyilik cezasız kalmaz! Sözü ne kadar da haklı..

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 202362,5bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

akademik amele