akademik amele
@Antihistaminnak
Rölantide esansiyel tremor, yokuşta dispne.
682 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Oysa gerçek kahramanlar pelerin takmazmış. Bazı şeyler bence tesadüf değildir.
Sayfa 19 - Ketebe
Ama bunları sonradan insanlara anlatamazsınız. Görüldüğü üzere bizim eksiklik zannettiğimiz şeyler, aslında fazlalık olabiliyor.
Sayfa 14 - Ketebe
Neyse ki dışarıdakiler kafamı içeriden göremiyorlar.
Sayfa 9 - Ketebe
Okur Takip Önerileri
Herhangi bir şeye iyi davranırsan onun gelişmesine faydalı olursun, dedi.
Sayfa 8 - Ketebe
….
“ Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim
var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu,
geldikçe anlıyorum ki, biz,
bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.
Penguen,kim bağışlayacak beni?
çizdim senin beyaz ve narin yerini
elimde unuttuğun ince metalle.
O büyük ve muazzam zamanda unuttum
Kanatlarım çok oldu üşüyor benim
Bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
Bu yüzden eğik boynum.
Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
Bundan gözlerimdeki kayalık,
İçimdeki serseri buzullar
Dürtme içimdeki narı
Üstümde beyaz gömlek var.”
Birhan Keskin
Ama şuramda bir bulantı. Gitmiyor, geçmiyor. İnsanlar arasında durmadan mikrop gibi yayılan bir hastalığın bulantısı bu. Kuşku ve güvensizlik. Bunları böyle böyle düşünmek zorunda kalışım... Yoklaya yoklaya yaklaşmak herkese. Şu anlamda ya da bu anlamda... Adımları hesaplı atmak. Yürekleri hesaplı açmak. Açık olamamak. Her gün biraz daha kapanmak. Her gün biraz daha köstebekleşmek, tilkileşmek, böcekleşmek...
Sayfa 452 - Everest Yayınları
İçimdeki kelimeler birden kanamaya başladı. Kabuk bağladı sandıklarım. Kelimeler ne çok kanıyor, ne çok ama içeri.
Sayfa 10 - Yapı Kredi Yayınları
Ya öyle işte Osman. Bitmez sandığımız bir aşkın daha nihayet dibini sıyırmış bulunmaktayız. İnsan, işlerin bu noktaya geleceğini teoride hep biliyor da pratikte bir türlü kabullenmek istemiyor. Herkes söylerken içinden “he he” deyip geçiyor. Yeri geliyor çeşitli laf ebelikler ile kendini bile geçiştiriyor. Bazı şeyler gerçekten de yaşanmadan öğrenilmiyor Osman.
Sayfa 123 - İletişim Yayınları
Sana inanan tek bir kişi varsa kurtululursun, ben bunu bilir bunu söylerim. Bir kişi bile bile yeter insanın kara kara kuyulardan çıkmasına, gerçekten varsa yeter.
Sayfa 118 - İletişim Yayınları
Hayatım bir mekanmış da herkes içerdeyken dışarı çıkmışım. Dönen muhabbetten kafam şişmiş, kapının önünde pes peşe sigara içiyorum. Hava soğumuş ama içeri giresim yok. Parti bitene kadar dışarıda takılmak istiyorum komple gitsem çok çok ayıp olurmuş ondan duruyorum…
Sayfa 117 - İletişim Yayınları
Acaba anılarımızın ne kadarını doğru hatırlıyoruz? Bana kalırsa insan zihni her ziyarette başka şeylerle karşılaştığın garip bir müze. İçinde gezerken bazen "Bu parçayı hiç görmemiştim" diyebiliyorsun. Bazılarının rengi aklında başka kalmış, bazıları belki hiç oraya koyulmamalıymış gibi.. Ben işte şimdilerde başımın üstündeki şahsi müzeme ince ince bakım yapıyorum, güzel hatıraların tozunu alıyorum, çok değerleri olanları biraz daha korunaklı taraflarıma çekiyorum, fazlalıkları da depoya kaldırmak üzere kurtuluyorum. Beni arayacak olursan tadilattayım geçici olarak hizmet veremiyorum Osman.
Sayfa 111 - İletişim Yayınları
İçimde öyle büyük bir boşluk oluştu ki; göğsümdeki koca, kara, katran kazan içine ne atsam kara delikte kaybolur gibi kayboluyor...
Sayfa 105 - İletişim Yayınları
Tutunacak bir şey arayan herkese, kendilerine tutunmalarını tavsiye ediyorum.
Sayfa 100 - İletişim Yayınları