Marx’a göre din, her ne kadar ruhsuz dünyanın ruhu ve kalpsiz dünyanın kalbi olmak iddiasıyla ve bir mutluluk vaadiyle ortaya çıkmış olsa da, metafizik, öte dünyacı, anti-hümanist yapısı nedeniyle, ampirik ve maddi gerçeklerden kopuk olması, olgular yerine kurgular üzerine inşa edilmiş olması ve sömürünün temelindeki ekonomik nedenleri anlayamamış olması nedeniyle, sömürü düzenini ortadan kaldırmakta yetersiz kalmaktadır. Marx’a göre, dinlerin vaat ettiği mutluluk bir yanılsamadır. Üstelik, dindeki bu yetersizlik ve dinin ortaya koyduğu sahte vaatler, bir yandan da, sömürü düzeninin devamına hizmet etmektedir. Marx’a göre din, kitlelerin afyonudur. Kitlelerin uyuşturucusudur. Marx’a göre, önemli olan din özgürlüğünü elde etmek değil, dinden özgürleşmektir. Din, insanı özgürleştiren değil, insanı köleleştiren bir unsurdur.
Sayfa 98Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.