Tanrı’yı neden, evrende var olan şeyleri de onun sonucu, onun yarattığı, oluşturduğu şeyler olarak düşünecek olursak, deneyim kapsamında olan söz konusu sonuçlar ile deneyim kapsamında olmayan söz konusu neden arasında bir ilişki kuramayacağımızı, söz konusu nedenin nasıl bir varlık olduğuna yönelik, sonuçlarda deneyim edilenin ötesinde bir şey söyleyemeyeceğimizi, din adamlarının bu doğrultuda iddialar ortaya atmaları durumunda da, bunların sadece birer tahminden ibaret olacağını ve çok düşük bir olasılıkla geçerli olabileceğini söylemektedir. Hume, bunları dinlerin tahmin üzerinden oluşturdukları dogmalar olarak nitelendirmektedir. Hume doğada, bazı fenomenlerle karşılaştığımızı, daha sonra bunların bir neden tarafından yaratılması gerektiği düşüncesine vardığımızı, daha sonra bu nedeni bulduğumuzu hayal ettiğinizi ve bu çarpık ve kötülük, eksiklik dolu evrenden daha mükemmel bir evren yaratmış olması gerektiğini de hayal ettiğimizi, oysa söz konusu nedene atfedilen üstün zeka ve cömertlik gibi özelliklerin tamamıyla hayali olduğunu, bunların akılda bir temelinin olmadığını söylemektedir. Deneyim kapsamında olan sonuçlardan, deneyim edilmeyen bir nedene yönelik çıkarımlar yapmak ve deneyimlerimizde olmayan özellikleri başka bir varlığa yüklemek akla ve süreklilik arz eden deneyimlerimize aykırıdır, hayalidir.
Sayfa 110Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.