Artık acı hissetmiyordum. Çevremdeki herşey bana huzur veriyor gibiydi: yüzümü okşayan hafif esinti; boş sokaklarla, kapalı kapılar ve pencereler, insanlar tarafından dışlanma, aynı zamanda onları dışlayabilme duygusu; herşeye, yeryüzüne, gökyüzüne hatta ağaçlara bile yabancılaşma.