Bu kitabın ününü çok duydum. Her sorduğumda tavsiye edilen bir kitaptı. Ama kalın olduğu için cesaret edememiş, kitaplıkta aylarca bekletmiştim. Şimdi anlıyorum neden ısrarla tavsiye ettiklerini.
Kelimeler özenle seçilmiş, cümleler inci gibi dizilmiş, sayfalar ilmek ilmek dokunmuş. Kitabın edebiyatımızdaki yerini ve öneminin herkes biliyor. Reşat Nuri Güntekin'e yakışır bir kitap. Aşk, ihanet, özlem, üzüntü, sevgi tek bir kitapta ve tek bir insanın duyguları. Bu kadar duyguyu üst üste kaldirabilmek zor, bunlarla birlikte yıllarca yaşayabilmek daha zor. Bunların üstüne bir de geçim sıkıntısı yüklendimi Feride'nin omuzlarına...
Çalıkuşu'na açılan bu kitapta bizi Feride'nin günlükleri karşılıyor. Onun mutlulukları, onun hayal kırıklıkları.. Yeri geldi Feride'yle sevdim, Çalıkuşu'yla daldan dala atladım, Gülbeşeker'le kaçtım. Nerden bakarsam bakayım Kamran'ı suçlu buldum, kitabı okumadım hissettim.
Tek suçu ölesiye sevmek olan, naifliğiyle gönlümüzde taht kurmuş bir ipekböceği'ydi o. Nasıl kıydılar ona, insan acıtırım diyerek parmaklarının ucuyla okşarken saçlarını, Kamran nasıl ihanet etti? Nasıl üzmeyi başardı?
Feride'nin neredeyse bütün hayatı kaçmakla geçiyor; kendisinden, Kamran'dan, geçmişinden. Ama kaderinden kaçmayı başaramıyor "aynı duayı birbirinden habersiz eden iki insan er ya da geç kavuşurmuş" birbirlerinin kaderi olurlarmış. Evet, Feride sarı çiçek romanından sonra Kamran'dan nefret etti. Ama vazgeçemedi, içinde bir yerlerde onu yaşatmaya devam etti.
Her sayfasında kendimden bir parça bulduğum bu kitabı herkese tavsiye ederim.
