"Kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim. Kimseden akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok. Kimse için en değilim. Daha değilim. Bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım."
Sabahattin Ali'ye atfedilen bu söz mutluluğun yegane adresi bence. Yıllardır olmaya çalışıyorum ama nedense bir türlü beceremiyorum. İhtiraslar, hayaller, arzular, kıskançlıklar, tereddütler, mukayeseler, melankoliler izin vermiyor buna. Belki de bir ruh, bir fıtrat, karakter, bir talih meselesi. Bilmiyorum.
Sahiden her şey saçma mı, hayatın bir anlamı yok mu?
Bence öyle! Yok, hiçbir şey yok. İnsanın biyolojik fonksiyonlarına aşırı bir anlam yükleme çabası içindeyiz. Çünkü hiçlik zor geliyor.