Ah! En büyük umutlarını kaybetmiş asil insanlar bilirim. Onlar bütün büyük umutları mahvederler.
Onlar sonra da huysuz bir şekilde küçük zevkler yaşayarak günün geri kalanına gölgelerini düşürüyorlardı.
"Ruh da şehvettir." diye konuşuyorlardı. Sonra ruhlarının kanatları kırıldı ve şimdi bu ruh, toprağın üzerinde acı çekerek yeri pençeliyor.
Bir zamanlar kahraman olmayı düşünürlerdi: artık hovardalar. Onlar için kahramanlar keder ve çirkinlik barındırır. Ama sevgim ve umudumla sana yalvarırım: ruhunun içindeki kahramanı bir kenara atma! En büyük umutlarına tutun!