Zaman. Zamanla hiç arası yoktu; zaman onun düşmanıydı, kendi kendinin ve yakınlarının önünde onu ilk kez çıplak bırakacak düşmanıydı. Onu sağlamlığına pek güvenilmeyen uzun bir ipe benzetiyordu. Lime lime ufalanan, düğümleri çözülen, bir sopanın ucunda sallanıp duran bir ip. Beyazlığı yanılsamadan olan bir kefen beziydi. Zaman sadece fazla uzun, sıkıntılı, ışıksız, neşesiz, olabilirdi, inip çıkan bir çizgiydi, tozlu bir havaydı. Zamanın birkaç çehresi vardı, tıpkı arkadaşı İbrahim'e yaptığı gibi, onu yavaş yavaş parçalayıp sonra canını alacak bir haindi.