Bir zamanlar karar-gâhım idi,
Bedeviler gibi beyâbanlar.
Buna mûcib de iştibâhım idi:
Nasıl imrâr-ı vakt eder anlar.
Belde halkında görmedim, hayfâ,
Gördüğüm ünsü ehl-i vahşette!
Bedeviler sükûn u rahatte,
Sürdüğü daima ganemle safâ.
Beledi muttasıl esîr-i cefâ,
Inti'aş aleminde zulmette!
Biri endişeden aman bulmaz.
Biri endişeye zaman bulmaz.