Ne güzel anlatmış dimi .
Mesela bi arkadaşın aradığında çok kötüyüm dediğinde " Hemen geliyorum " diyemeyen insanlar var. Çünkü ben anneme saat erken bile olsa arkadaşım çok kötüymüş. Hemen gitmem gerekiyor dediğimde " Otur oturduğun yerde. Daha geçen gün çıktın ya dışarı " diyip azarlıyor...
Ve ben o kapıyı çekip çıkamıyorum. Çünkü o zaman o kapı bana tamamen kapanır. Yada hoşlandığım çocuk elinde çiçeklerle falan kapıma gelsin diye asla hayal etmiyorum. Çünkü mahallede ki insanlar ne der ? Babam görse ne der ? Ya da sevgilim hadi gel sana bi sürprizim var dese " Ya canım babam bu saatte izin vermiyor " demek ne kadar rencide edici...
Çok beğendiğim kıyafetleri alamıyorum. Cüzdanımda kaç param olduğuna bakmam gerekiyor. Ve çoğunlukla tarzımı oluşturmak için beğendiğim kıyafetlerden önce o parayı harcamam gereken başka şeyler var...
Ya da clube gidiyoruz dediklerinde ertesi gün bütün arkadaşlarımın enğenirken çekilmiş fotoğrağlarına bakıyorum. " Ah nasıl güzel eğlenmişler. Bensiz... " diye iç geçiriyorum...
Bende kendime yakışacak çok güzel dövmeler yaptırmak istiyorum. Ama akrabalarım gördükten sonra o kızın ne yaptığı belli değil dövmeli mövmeli bi şey zaten dediklerinde umursamasam bile ailemin üzüleceğini biliyorum...
SONRA NE OLUYOR BİLİYOR MUSUN ?
Kendini kısıtlamak zorunda kaldığın her şeyden terk ediliyorsun. Azalıyorsun. Yanlarında olmadığın için arkadaşların senden kopuyor. Hayallerin uzaklaşıyor, zevklerin dışarıya kötü görünüyor. Ha tabi bi de burda hayallerin olan fotoğraflar paylaşıyosu , birileri görüp " lan kezo baban bu paylaştıklarını görse kemerle döver seni " diye yargılanıyorsun. Sanki hayatımı ben seçmişim de hayallerimi seçmeme bile karışılıyor...
··
2 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.