Okuduğum en güzel kitaplardan biriydi. Atsız'ın her ''şeye'' eksiksiz değinmesi harikaydı.
Tam bir karma olan kitap, düz okuyucuyu sarmayabilir, ama anlayabilenler için muazzam bir eser. Gerçekten, verilmek istenenin ötesinde, günlerce düşündürebilen, inanılmaz insan halleri tasvirleri, ve konu bağlayışları vardı. Ve tabii ki efsane şiirler..
Gönlü dolu ah-u zar kalan Selim Pusat.
Gittikçe derinleşti, güzelleşti. Ama bu hikayede en çok Ayşe'ye üzüldüm. Güntülü'ye kızdım, Leyla'ya hayran kaldım.
Atsız'ın kendisi zaten şahane, eserine laf etmek ne haddimize :)
