Sahnelere bakıyoruz ve ashab-ı Yemin, Ashab-ı Şimal ve bu sahnelerim bölümleri arasında ahengi, uyumu görüyoruz. Tüm hatlarıyla ve tafsilatıyla azab, nimetlere mukabil gelmektedir. Çünkü nimetlerde uzunca bir gölge, akarsu, dikensiz ağaç ve çok meyve varken, bunun karşısındaki cehennemde insan hücrelerine işleyen sıcaklık, kaynar su, ne soğuk ne cömert duman ve karınları dolduran zakkum ağacı var... Sahne burada ve diğer yerlerdeki bölümlerde uyum içerisinde tabii bir sahnedir. Bu tasvir kitabinda uzunca anlattığım tasvirdeki edebilik ve sanattır.