Tek başıma hiçbir sorunun yanıtını bulamıyorum. Hep yeni hayatlar yaşamayı isterken, kendimi aynı hayatı tekrar tekrar, yeniden yaşarken buluyorum.. Sisli bir gecede yolunu kaybetmiş gemilere benzetiyorum kendimi.. Yanına gidip konuşmak istediğim insanları da işte bu kayıp gemilere benzetiyorum. Uzaktan soluk ışıklarını görüyorum.. Ama o ne onlar bana yaklaşabiliyorlar ne de ben onlara. Sisli gecede birbirimize uzaktan bakıp, yeniden kayboluşlarımıza karışıyoruz. Umudum kalmadı artık.. Bu dünyada düşüncelerimi, beni, duygularımı gerçekten anlayacak birini bulmam imkansız gibi görünüyor artık bana. Ama evimde duramıyorum yine de. Kendimi sokaklara atmak, insanlarla konuşmak, kendimi onlara anlatmak istiyorum. Dinliyor gibi görünüp dinlemeseler de anlıyor gibi yapıp anlamasalar da
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.