Kitabın başından itibaren; Yapılmayanı yapabilmek için, cahil cesaretinin verdiği motivasyonla ,zihni sinir projelerini aratmayan değişken davalarında mecnun olmuş karakterler ard arda karşımıza çıkıyor. Devletin temsil ettiği, otoriter ve katı bir yönetim anlayışı yerine; kolektif ve doğaçlama kuralların bulunduğu bir sistemi tercih eden bir topluluk içinde geçiyor tüm olaylar. Masalsı, fizik ötesi olaylara veya teknolojik gelişmelere karşı topluluğun bakış açısı aynı: Önce tanımlanamayanın verdiği cazibe, mucize olarak kabul ediliyor. Çok kısa süre sonra ise hayatın doğal akışı gibi benimseniyor. Kitapta Ursula diye bir karakter var. Kitabı okuyanların bir mottosu olsa “ Öl artık be Ursula!” olurdu bence. Ancak; çok fazla karakter, birbirine benzeyen çok fazla isim ve birbirinden bağımsız çok fazla detay var. Okuyucu yoran ve okuyucunun odaklanmasını zorlaştıran bir anlatım tarzına sahip. Sözün özü; Ben de dahil, bir çok talibin Umman’a varamadan küçük göletlerde boğulmasına sebep oluyor. Çok sıkılarak okudum. 300 sayfanın sonunda nefes alamaz hale gelince “ Hit the road Gabriel and don’t you come back,no more, no more, no more, no more…” demek zorunda kaldım. m.youtube.com/watch?v=Q8Tiz6I...

Yüzyıllık YalnızlıkGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 202036,3bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meşrebi Kalender