Oysa kimse bilemez hiçbir yere sığmamanın, sığınamamanın boşluğunu.
Gidiyorum. Ben, senin iç'inim. İç'in gidiyor. Sen, artık başkasıdır. Sen, artık başkalarınındır. Başkalarının dilinde bir sen'dir artık sen; onların diliyle konuşmayı beceren. İster istemez unutan içinin dilini, çünkü ben gidiyorum. İçinin acısını aldın yazarak ve şimdi buyurdun bana gitmemi. Gidiyorum, iç'in artık yolculuktur.
Katılarak boğulacağını bildiği için asla o şarkıya başlamayanlar, kalbini çıkarıp son satıra koyması gerektiğini bildiği için şiirden yana ağzını açmayanlar, kafatasını çatlatacağı için “delirmek"ten uzak duranlar, hareket tamamlandığında parçalanıp dağılması gerektiği için asla o dansa başlamayanlar, geri dönmeyi beceremeyenler, bir kez gitseler artık hep gideduracakları için asla çekip gitmeyenler, cümle bittiğinde ölmek zorunda kalacağı için lafa hiç başlamayanlar…
Onlar bizdendir. Biz yapılan dansı, şiiri, cümleyi, delirmeyi, sözü bilmeyiz. Biz, bu dilleri bilmediğimiz için, kalbimizi yakarak öleceğiz.
Ece Temelkuran, İç Kitabı
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.