Ah Sabahattin Ali ah. Bunca naif ve zarif bir insan elbette sevmenin ve daha çok sevilmenin en üst mertebesini hak ediyor. Okudukça sevmenin en hassas damarlarında o kadar hassas ve mütevazı bir şekilde hissettim ki. Bir gün birinin beni böyle sevmesini isteme duygusu garip bir içimde özlemle karışık yüreğimde beliriyor. Bir yandan beklenti içine girmek istemeyen beynim diğer yandan eşsiz bir sevme biçimini isteyen kalbim arasındaki savaşı ne anlam verebiliyorum ne de bu savaşı engelleme isteği. Şairin kelimelere,bir annenin bebeğine dokunduğu gibi seviyor Aliye'sini Sabahattin Ali. Her geçen zaman hasretle yoğrulan kalbi kendini tüketircesine böylesi bir cesaretle üzerine kata kata seviyor. Kendi benliğinden öte varan bir duygunun en onulmaz uçlarında gezine gezine seven ve bundan son derece bahtiyar olan bir adamın bir gün karşılık bulamama korkusuyla okudum. Her ne kadar hiç mektubu olmasa bile kitapta Aliye Hanım'ın da sevgi noktasında Sabahattin Ali'den eksik kalır yönü yok. Ama keşke onun da gönderdiği mektuplarda olsaydı kitapta. Eminim sevgi hissi çok daha fazla geçerdi biz okuyucuya. Her şeye rağmen benim hasretle beklediğim bir sevme biçimiyle karşımıza çıkıyor Sabahattin Ali. Her daim var olsun bu ince ruhlu güzel adam.

Canım Aliye, Ruhum FilizSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 202024,3bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.