Obsidiyen'i ilk kez geçen senelerde okumuş, sevmeyince de seriye devam etmemiştim. Fakat o zamanlar kapağından ve yayınevinden dolayı kitaba ön yargılı yaklaşmış olabileceğimi düşünerek seriye bir şans daha vereyim dedim. İyi ki de şans vermişim zira kitabı okurken epey keyif aldım.
Aslında başlarda kitap bana fazla klişe geldi. Çok yakışıklı ve kibirli erkek karakter ile sanki hayatında ilk kez erkek görmüş gibi davranan alık kadın karakter bolca göz devirmeme sebep oldu. Fakat neyse ki ilerleyen sayfalarda karakterler bu hâllerinden kurtuldu.
Katy'nin, Daemon'un tersliklerine aynı derecede karşılık vermesini okumak keyifliydi. Ayrıca bir kitap blogu olması da çok sevimliydi. Daemon ise klasik kötü çocuk tavırlarında bir karakterdi. Katy'e olan davranışlarının mantıklı sebepleri de vardı ama bir iyi bir kötü olması bir yerden sonra bıkkınlık verici olmaya başladı.
Kitap ise genel anlamda sakindi. Sanırım serinin ilk kitabı olmasından dolayı pek olay olmadı. Fakat kitabın sonunda yaşananlarla birlikte ikinci kitaba olan beklentim arttı.
