"Çakır, ölüm döşeğinde. Gözleri yarı açık. Sanki ölürken aklına bir şeyler gelmiş (örneğin bana anlatacağı bir masal) Gülümsüyor. Bana mı? Anlatacağı masala mı? Yoksa birazdan ardında bırakacağı masala mı? Yoksa, soluğunu ensesinde duyduğu ölüme mi? Ölüme olmalı. Ölüme: "benimki gibi bir yaşam üzerinde senin ne hakkın olabilir ki?" Kitaba başlarken kafamda dönecekleri az çok biliyordum. Ne okuyacağım! Sonra dedim ki. Ne okudum? Bu kitap bir roman mı? Hikaye mi? Düş mü? Gerçek mi? Aslında yazarın diğer eserlerini okurken de aynı hissi yaşamıştım. Etkisi bende hep çok farklı olur. Yakalayıveriyor sizi bir anda.Beni her zaman. Çünkü bir kendi ile konuşma durumu var. Kendi ile konuşmanın güzelliğinin yanında Ferit Edgü kitaplarında dostluk, iyilik, kötülük, aşk, kayıplar, çaresizliğin verdiği acı var. Tüm bunların yanında bu kitap da bir de yarım kalan cümleler var. İlk önce öylece bir kaldım. Sonra herhalde devamını biz getireceğiz dedim. Öyle de yaptım. Kitabımız Çakır la başlıyor. Çakır, kambur, kimsesiz, hiç kimsesi yok, yoksul arabacının. Ahırda uyuyor. Tüm yokluğa, kimsesizliğe rağmen sevgi dolu. İnsanları, atları, yaşayan her şeyi sever. Kıyamaz hiç. Anlatıcımız çocukluğunda bir gün kendi kendine Çakır'ı yazacağını söyler. Geçmişi hakkında hiçbir şey bilinmeyen kimsesiz ve yalnızlığın en gerçek hali olan Çakır'a bir geçmiş uydurarak kaleme alacaktır. Yıllar boyu sürekli bunu düşler. Gün gelir, yazar. Böylece Çakır'ın hikayesi başlar. Çakır ve hikayelere sonradan misafir olanlar. Yarım bırakılan cümleler vardı ya bitirilmemiş olanlar. İşte onlar siz kendi gerçekliğinizi yaratabilin diye. Ferit Edgü bambaşkadır. Hakkari'de Bir Mevsim ile başladım ve birkaç kitabını okudum. Demem o ki Ferit Edgü = 🧡 Ben :) Farklı ve özgün bir anlatım isterseniz kesinlikle tavsiyemdir 🧡

Eylülün Gölgesinde Bir YazdıFerit Edgü · Alfa Yayınları · 20181,245 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.