Ernst Ludwig Kirchner, Modeliyle Otoportre
Bir elinde fırça, diğerinde palet. Önünde, görünmeyen, devasa, bakire bir tuval hayal ediyorum. Ölüm kadar beyaz, bir fırça darbesiyle yaşama dönmeye hazır kadar beyaz. İki evren arasında seni bekleyen bu beyazlıktan korkuyorsun doğal olarak. 'Ya dokununca beyazı yaşama aktaramazsam' korkusu. Elindeki fırçayı öyle gergin tutuyorsun ki, bir bıçak gibi tuvale saplamayı düşünüyorsun. Yüz hatların, boyun damarların gerilmiş, gözlerin hafif aralanmış, ahşap bir kapıdan bakıyorlar sanki. Bir ısırışta dudaklarının arasındaki piponun sapını kurabilirsin. Öylesine öfkeli ve sinirli bir halin var. Eee dostum, kolay mı usta olmak? Bunu sen çok iyi bilirsin. Beyaz bir tuvalin karşısında kırmızı alevlerde yanmayı da. Alevler her yerini yakmasın diye kırmızının içinde mavi sudan çekilmiş şeritler kullanmışsın. Bütün bedenin kavrulmasın diye. Sırtını döndüğün model boşluk içinde. Latince olduğunu düşündüğüm sözcükler mırıldanıyır : Non omnis Morari (her yerim ölmeyecek). Beyazın da sanatçıyı yaktığını biliyorsun. Her yerim yanmayacak diye mırıldanıyorsun.
·
31 görüntüleme
Canlandırma : Bedri Baykam, Seda Akman
Fotoğraf : Niko Guido
i.hizliresim.com/QPQG1Z.jpg
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.