Aslında çok uzaklaştığımız gönül coğrafyalarımızdan suriye de gönüller arası köprüler ve yeni temeller inşa etmek amacıyla giden adem özköse önce bir tutsaklık ve rehine krizinin ortasından birden aslında sadece hikayelerde bahsedilen o efsaneleşmiş zulmün bağrında sadece gözleminin bile yürek burktuğu o cehennemlerde esir kaldığı süreyi gördüğü şahit olduğu zülmü bir nebze olsun bizlere ulaştırdığı eseri yazarken haleti ruhiyesinin değiştiğini o anları tekrar yaşadığını sürekli ordan bahsettiğini bilen biri olarak bu eser ile onunla beraber gah ayakkabılar başımın altında uyudum gah üstümdekilerden iğrendim gah kardeşlerimin feryatlarına göz yaşı döktüm gah utanç tablolarına şahitlik ettim ancak şunu öğrendim ki suriye düşünülenden çok daha derin ve çok daha kokuşmuş bir bataklığa dönüşmüş ve bu insanlar lüks beklentiler değil sadece artık boğulmamak için yaptıkları bir kaç çırpınışın ortak bir senfoni tutmasıyla tam anlamıyla bir bireysel sivil itaatsizlik topluluğuna dönüşmüştür bu itaatsizlik temel de özgürlük ileri ki zamanlarda ise yönetimsel bir devrimin küçük kıvılcımlarının dev ateşler tutuşturduğu bir insani yaradılışın sembolüdür.

EsirAdem Özköse · Pınar Yayınları · 2019661 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Davut Ufuk ERDOĞAN