Büşra bir yorumu yanıtladı.
İnanırım Dünya'ya, bir papatyaya inandığım gibi,
Çünkü görürüm onu ama düşünmem.
Çünkü düşünmek anlamamaktır...
Onu düşünmemiz için değil,
(Düşünmek iyi görememektir)
Biz ona bakalım ve onunla uyum içinde
Olalım diye yaratılmıştır dünya...
Doğadan söz ediyorsam onu bildiğimden değil,
Sevdiğimdendir bu, onu sevmemin nedeni de
Sevenin neyi sevdiğini, niçin sevdiğini
Ve sevginin ne olduğunu asla bilmemesidir.
·
1 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Bu dizeler bana Albert Camus'nün uyumsuzu araştırırken bir sıçrama yapıp görüngübilime ulaşan Husserl'a dair yaptığı açıklamaları hatırlattı.
Uyumsuzun bilincine varılınca yapılacak iki şey var der Camus, ya uyumsuzu yaşamak ya da sıçrayış yapıp onu görmezden gelmeyi seçmek, başka bir şeye dönüştürmek. Husserl uyumsuzluk bilincinde şöyle bir sıçrayış yapar; ona göre tinsel varlık olmasaydı bile doğa ve doğanın kanunları var olmaya devam edecektir. Yani insan ruhundan bağımsız bir var oluş söz konusudur. Onun için her şey değerlidir ama her şeyin değerli oluşu şeyleri birbirine eşitlemez. Husserl şeylerin hepsinin ayrı bir özü olduğunu ve kendine has değeri olduğunu düşünür. Dünyayı ve dünyanın anlamını sorgularken de eğer insan usu dünyayı anlamakta yetersiz kalıyorsa bu ancak aşkın bir varlığın anlayabileceğini gösterir düşüncesindedir. Yani Husserl bir nevi tanrının varlığını kanıtlamış olur. Dünyayı sorgulamamamız, olduğu gibi kabul etmemiz gerektiğini, nesnelerin gerisindeki özlere odaklamamız gerektiğini işaret eder. Özetle benim anladıklarım bu şekilde.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.