Her şey çok konuşuldu. Hiçbir şey konuşulamadı. Kahve gibi kavrulan anaları gördükçe insanlardan utandım. Balıklar öldü. Yiyecekler öldü. En çok ölümler tartışıldı gölgemde. Küllerinden doğanlar kül olmayı bekledikçe kahroldum. Irk kavgası mıydı? Bu neyin cezasıydı? İnsanlar öğütülüyordu. Zaman yandıkça insanlar üşüyordu. İnsanlar öğütüldükçe zaman ölmeye devam ediyordu. Öldükçe ruhlar diriliyordu. Hayalet kent bu şekilde inşa edilmişti. Üst üste dizili ruhların arasına acı sıvanarak.
Melda Zirek
Sayfa 51 - İzdiham Dergi
·
130 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.