Çok sevdiğim Julian Barnes'ın ustalık dönemi eseri olarak kabul edebileceğimiz Bir Son Duygusu romanı "tarih" ne olabilir sorusuyla başlıyor ve kendi kişisel tarihimizi nasıl yorumladığımız, geçmişimizle yüzleşirken ne kadar dürüst olabildiğimiz sorusuyla son derece akıcı bir dil ile gelişiyor ... Ne sıklıkla kendi hayat hikâyelerimizi anlatırız? Bu aslında benim de çok fazla üzerinde düşündüğüm bir sorudur. Birbirimizle konuşurken ya da geçmişi düşünürken kendimizle ilgili anlattıklarımız acaba gerçekten yaşadıklarımız, hissettiklerimiz mi yoksa söylediğimiz birçok şey kafamızın içinde kurduğumuz, hafıza süzgecinden geçirdiğimiz hikâyelerden mi ibaret? Aslında "olmak istediğimiz" kişiden bahsedip duruyor muyuz birbirimize? Kendisine intihar eden arkadaşından bir günce miras bırakıldığını öğrenmesiyle başlayan ve anımsama yoluyla ilerleyen bu hikâyede gençliğinde hayatının hep bir edebiyat eserine benzemesini arzu etmiş olan ve nihayet bunu bulduğunu sanan fakat gerçeğin bu olmadığını süpriz bir şekilde anlayan Tony'nin hikâyesine tanıklık ediyoruz. #2017okuduklarim da en iyiler listesinde başı çekmeye aday kitabın aynı adla sinemaya uyarlandığını da eklemek isterim.

Bir Son DuygusuJulian Barnes · Ayrıntı Yayınları · 20212,201 okunma

·

518 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.