“Zihnimin gerisindeki” düşüncelerin sessiz bir gevezelik olduğunu düşünsem de, zamanla çoğunu gözlemlemenin iyice zor olduğunu çünkü kelime biçiminde olmadıklarını, bir duygu karmaşası ve kopuk kopuk imgelerden oluştuklarını fark ettim. İnsan anlatmaya çalıştığında birden uçup gidiveren bir rüya gibiydi.