Urungu ve Ay Hanım
Urungu bir defa daha Ay Hanım'ın yüzüne baktı ve bu sefer gözleri orada takılı kaldı. Bu ilahi yüze bakan gözler yaşlıydı. Yaşlı gözlerini göğe kaldırarak Tanrı ile konuşuyormuş gibi:
- Bozkurt'lar dirilirken Ay Hanım da yaşasaydı ne olurdu! diye fısıldadı.
Sonra görülmedik bir şeye bakan gözlerin manalı ışıltısı ile ileriye bakarak atını mahmuzladı. At son bir atılışla fırlarken Ay Hanım'ı deminkinden daha sıkıca kendine doğru çekti. Dudaklarını hiçbir zamanın görmediği, hiçbir çağın göremeyeceği o ilahi yüze değdirerek öptü ve hala sıcak olan o mehtap kadar, güneş kadar güzel olan yüzden ayırmadan, bir an içinde bütün mazisini yıldırım hızıyla hatırlayıp " Hoşça kal Ötüken" diye düşündükten sonra kendisini boşluğa bıraktı...
Sayfa 623 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
·
7 görüntüleme
Ayın bahtı karanlık, Urungu'nun karadır...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.