Sözlük
Acı: on iki ayın mor kanatlı kelebeği.
Buz: gölün tavan arası.
Ceviz: sincapların sandık diye açtıkları kutu.
Çit: çimen saati.
Düğüm: kuşların yüreğindeki patika.
Elmas: ayışığının sesi.
Fırıldak: rüzgârın çocukluğundan bir anı.
Göktaşı: meleklerin kınk oyuncağı.
G: alfabenin ıssız deresi.
Haydut: ağaçların üstünde dörtnala giden adam.
Ihlamur: hasta böceklerin başucu ağacı.
İnci: deniz diplerinin kırağısı.
Jüpiter: yüzyıllar önce yola çıkmış bir kirpi.
Küskünlük: yaprakların yere düşerken rastladıkları komşu.
Leke: karın üstüne damlayan serçe kanı.
Masal: gürgenlerin çocuklara söyledikleri ninni.
Nöbetçi: kovuk başlarında biten mantar.
Okyanus: yeraltından fışkıran gökyüzü.
Pas: güz bulutlarında donan yağmur.
Rıhtım: toprağın taştan kılıcı.
Saçak: kumruların şemsiyesi.
Şapka: orman cücelerinin tüylü evi.
Takvim: yılların kıyısında dolaşan kayık.
Uyanış: şafağa altın boşaltan bakraç.
Üçgen: kış gelince yağan piramit parçalan.
Vadi: coğrafyanın atlara armağanı.
Yılbaşı: korunun sonunda başlayan koru.
Zebra: üvey kardeş.
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.