Sözcük bir simgedir; insanları, manzaraları, ağaçları, bitkileri, fabrikaları ve hatta Pekinlileri içine alıp yutan bir hazdır.Derken şey, sözcüğün yerini alır, sonra tekrar Şeye dönüşür ama artık özü değişmiş, düşsel bir öyküyle yeniden dokunmuştur.
Sayfa 17Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.