-----Genişletilmiş Alıntı-----
Oblomov içten bir üzüntüyle:
-Zahar, sen ne zehirli bir adamsın, dedi.
Zahar alındı:
-Zehirliymişim! Ne diye zehirli olayım? Kimi öldürdüm?
-Zehirlisin ya. Benim hayatımı zehirliyorsun.
-Ben zehirli değilim.
-Öyleyse ne diye bu ev meselesini başıma kakıp duruyorsun?
-E, ne yapayım ki?
-Ya ben ne yapayım?