Memed atına atladı, doludizgin sürdü. Tüfeğini atının terkisine bağlamış, yamçısını da üstüne örtmüştü. Atın başını Zeynullahın dükkanının önüne çekti, attan atlamasıyla dükkanın içine girmesi bir oldu. Başında o sarı ışık dönüyor, şavkıyor, savruluyordu. Gözlerine o çelik ışıltısı gelmiş yerleşmişti. Dükkandakiler, onun böyle girişinden dolayı tedirgin olmuşlar, birbirlerine bakışıp kalmışlardı. Şakir Beyin önüne geldi dikildi durdu...
Sayfa 343Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.