Yaklaşık 12 sene öncesine dönerek, Adana'da Barış Manço Bulvarı'ndaki apartmanın 1. katındaki evimizde yaşamak istiyorum. Her gün Cansu ile -kendisi ilk aşkım olur ve şu anda Maraş'ta yaşıyor diye biliyorum- oyun oynamak ve hiç de karmaşık olmayan o sade mutluluğa kavuşmak istiyorum. Çünkü ne yalnızlık hissi, ne de aşk acısı. Hiçbir şey yoktu. Sevdiğim kızla oyun oynuyorum, daha nasıl mutlu olayım o yaşta? Ayrıca her sabah ağabeyimin telefonunda çalan maNga şarkılarıyla güne "Merhaba!" demek de fena olmazdı hani.