İnanın yıkıcı eleştirinin yanından bile geçmedim. Eşe dosta anlatılan prefabrik fareli çöl evi, aynı şantiyedeki diğer kadınları her vesile gerzek diye aşağılayan üst perde hali, bir yazar ya da şaire mektuplarında direkt olarak şu şiiri yazdım demesi dışında, ilk 200 küsür sayfayı yazan, en sevdiğim yazar olsa “bu neden basılmış ki derdim”. İpe sapa gelmez çıplak oynanmasını istediği oyunu, kitaplardan kullanmak üzere çıkarılmış “özetleri”.. Çok özenli okudum, edebi başarısını belki ben farkedemedim. Manik depresif tanısı olan bir kadının, özgünlükten uzak, kalemini “esinlenmekten” diyelim, kurtaramadığını gördüm. İntihar notuna dahi, şiirlerimi yayımlatabilirsin diyerek eklemesi, evet bir soru işareti, kendini ölümsüzleştirmenin çabası. Sonrasıysa kişisel günlüklerini basanların kazançları vs vs. Ben okur, kendimce değerlendiririm. Elbette siz okuyup farklı şeyler bulup, beğenebilirsiniz. Edebiyat demokrat ve müstakil bir çatı. Aldığımız keyif de hep şahsa münhasır. Saygılarımla🙏🏻