Şâhidî derd ü belâdır şâhid-i aşk u velâ
Sebt-i da'vâ etmeye bürhâna gelmişlerdeniz
Bunu yazan adam eminim ciddi bir şey söylüyor: “Biz” diyor “Cenab-ı Hakkın ruhlara ilahi aşkı sunduğu o günde aldığıma aşk ile sarhoş olup öyle yola çıktık.”
“Elestu bi rabbiküm.”
“Kalu belâ.”
Ben sizin rabbiniz değil miyim?
Evet! Ya Rabbi.
Söz verdik ya, sözünde dur artık.
“Belâ” dedik, belâ bizimle birlikte geldi dünyaya, belasız gün yok. Bekleme... Olmayan bir şeyi beklersen üzüntü çekersin. Son durak cennet. Eee, bilette öyle yazıyor. Elestü meclisinden çıktık, cennete doğru gidiyoruz.
Çıkış belli, varış belli. Kim demiş meçhul asker? Yaptığı toprak belli, tuttuğu bayrak belli.
Ancaaak... Aşıklık adamlık “bela” dostluk için şahit lazımmış, delil devşirmek lazımmış ki o şahit delil bela çekmekle oluyormuş. Adı geçen bela ise dünyada bulunuyormuş, o yüzden dünyaya şöyle bir uğradık, işimizi halledip gidecegiz. Toplayın bavulları tren kalkıyor.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.