Kimi okur "yalnızlık" ve "tek başınalık" durumlarının birbirinden ayrılmasını anlamsız bir yaklaşım olarak görse de, yazarın bu tutumuna katılan kitleye dahil olduğumu söylemek isterim.
Kalabalığızdır; ancak sahip olduğumuz yaralar iyileşmiş(!?) , kopan kabuklar bizi saran boşlukta asılı kalmışlardır. dünyaya baktığınız
