"Keşke öyle söylemeseydim," "Keşke ağzının payını verseydim," türündeki düşünceler, bizi mutsuz eder. Güzel bir söz vardır, şöyle der:"Bugünümüzü çalan iki hırsız var: Birisi, geçmişe ilişkin pişmanlıklarımız; diğeri ise, geleceğe ilişkin kaygılarımız. Bunlar, bugünümüzü alıp götürür." Gerçekten de sürekli "keşke" demek, sürekli esef etmek, varoluşumuzu yaşamamızı engeller, bugünün tadını çıkarmamızı güçleştirir.