Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
28
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
·
123 görüntüleme
"Toplumsal muhalefetin bir biçimi olarak mizah ve gülme" adlı bir konferansa katılmıştım geçen ay. Bu kitaba ilaveten 
Gülmenin Özü kitabı da önerilmişti. Ayrıca gülme ve mizah arasındaki ayrıma değinildi. Mizah, daha çok eleştiriye dayanıyor; özellikle siyasi eleştiriye. Gülmenin ise böyle bir işlevi yok. Gülme daha çok, anı yaşamak, günü geçiştirmek gibi içeriklere sahip ya da 
Televizyon Öldüren Eğlence kitapta geçtiği anlamda bir işleve sahip. Türkiye'den de iki örnek verildi: Gülme'nin örneği "Recep İvedik" iken, Mizah'ın örneği "Zaytung" idi. Dolayısıyla totaliter rejimler gülme'yi değil, mizahı yasaklar diye de bahsedilmişti. Eseri henüz okuyamadığım için net bir şey diyemiyorum tabi ancak eğer eserde böyle (gülme-mizah) ayrımı yapılmamışsa "çeviri mağduru" da olmuş olabilirsiniz. İncelemeniz bu anlamda biraz kuşkulandırdı beni, aynı zamanda eser hakkında daha da meraklandırdı... İncelemeniz güzel olmuş, teşekkürler :)
Kitapta söz ile ifade edilen gülmeden yani eleştirel gülmeden daha çok olay üzerine neye güldüğümüz değiniliyor,yani hangi olaylar döngüsü gülmemize sebep olur gibi.Bu konuda da tiyatro eserlerinden örnek verilmiş.Söz ile gülme içinse daha çok Moliere eserlerinden örnek üzerinden gidilmiş edebi bir eleştiri de katmış ayrıca.’Gülmek’ üzerine okuduğum ilk kitap olduğundan mizah konusu aklıma gelmemişti açıkçası,yapıcı eleştiriniz için teşekkür ederim.Diğer iki kitabı da okuyacağım ama acaba çeviri açısından ‘mizah’ kısmı gözden kaçmış olabilir mi diye düşünmedim de değil,kitabı bir daha okumaya çalışacağım,tekrar teşekkürler 🙏🏻
