Kant’ı okudum. Niçin Kant’ı okudunuz? diye sorabilirsiniz. Benim açımdan sorun bir yönüyle şuydu: Ya felsefe okuyacaktım ya da, deyim yerindeyse, kendimi boğacaktım.

Gözlerinin zarifliğinde kaybolurken soğuk bir zemheri
Ben yurdum kokan şiirler ile sesleniyorum sana

Soğuk bir gecenin alnından düşüyorum tenine.

Bir kelebek ömrü soluklanayım göğsünde
Zamanın çirkinliklerinden arınayım diye.

Kimsesiz kalmak kimselerin içinde olmaktan iyidir

Bütün yaşadıkları, sadece onunla olduğu için mi bu kadar güzeldi.

Öylece sesleniyorum sana yitik bir ülkenin umut kokan sesleri ile

Bazı satırlar vardır;
Gündüz okusan kahır,
Gece okusan
Çınlaya çınlaya sağır
Eder insanı.

Sana geldim sızısı antik bir şehrin ince kederini taşıyıp
Gül dağlarına merhaba diyen tüm dilleri aşırıp geceden

Sen eğer öyle bir gökyüzünün altında olursan ben sana karışıp çiçek açmayı isterim.