İnsanlardan iyice sıtkım sıyrıldı açıkçası. Öyle ki, onların yaptığı herşeyde bir sahtekârlık görmeye, görünce de insanın aklına gelmeyecek türden çeşitli tehlikelerle dolu karanlık bir ormanda tek başıma geziniyormuşum gibi korkmaya başladım. Sıcak bir hızla genişleyen gülümsemelerin bile aslında o an için anlaşılamayan başka türlü bir kötülük olduğunu düşünmeye başladım hatta. Bu yüzden, pek dışarı çıkmadım artık, odama kapanarak kendimi tamamen kitaplara verdim.Çaresizlikten ne yapacağını bilemeyen ürkek bir fare gibi, azıcık huzur bulayım diye gidip onların arasına sığındım bir bakıma. Sığınınca da,tabiî, dünyayı ve insanları unutabilmek için aylarca bir kitaptan ötekin soluk soluğa koşturdum durdum.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.