Bir kitap okudu
·
2 görüntüleme
Önümüzde duran soru şu: Türkiye'nin siyasi liderleri hitabeti, güzel ve parlak konuşmayı, gevezeliği mi öne çıkarıyorlar yoksa imameti, siyasi önderlik vasıflarını mı?
Rüyayı unutmayın; para ve koltuk dağıtanlar, bunları vaadedenler gerçek iktidar sahipleri değil.
(...) Büyük Millet Meclisi 3 Mart 1924 tarihinde Atatürk'ün yüksek irşatlarıyla bir taraftan medreseleri kapatarak tedrisatı tevhit etmiş, bu suretle Türk vatandaşlarının geri ve batıl akide ve fikirlerin tesiri altında yetişmelerinin önüne set çekmiştir." (age, V, 1965)(Osman Nuri Ergin)
... Bu düşünceleri ve satıraralarında işleyen mantığı acaba nasıl değerlendirmek gerekiyor?
Kara bulutların arasından bir karga çıkageldi. Asık suratlı, bed sesli, haşin... Deccal mı idi yoksa şeytan mı?...... Karga kibirli bir eda ile durdu, sertçe baktı ve kötü sesiyle bağırdı: "Bu memlekette bir daha sesiniz duyulmayacak!
.
.
.
Karga çok uzun süren bir zaman aralığından sonra ferman çıkardı: Bülbüllerin ötmesi serbest.
... Her sabah erkenden mağaralarda, kuytu yerlere ses ve nağme talimine gitmekten yorgun düşmüş yavru bülbülü uyandırdı. Endişe içinde müjdeli haberi verdi.
Kendi sesini denemeye hiç niyetli değildi. Bütün gücünü ve nefesini toplayarak yavruya işaret verdi:
-Beklediğimiz gün geldi! Hadi şakı! Sesin âfakı tutsun!
...
Sarih olan birşey vardı: O kadar emek verilerek yetiştirilen yavru bülbülden karga sesi geliyordu. (Yeni Şafak, 1969)
Emekli Büyükelçi Osman Olcay bir TV programında anlatmıştı: 1950'lerin ilk yılları Dışişleri Bakanlığı'na intisap için açılan dil imtihanına giriyor. Adayların önüne gelen Fransızca metinde "tolerance" kelimesi geçiyor. İmtihan sonuçları açıkladığında yalnız Osman Olcay' ın kazandığı görülüyor. Çünkü kazanmanın eşiğine gelmiş adayların hepsi "tolerance"ı müsamaha diye tercüme etmişler. Olcay'ın verdiği karşılık aynı kökten gelen "tesamüh".
... Dildeki bu seçicilik temayülleri 2. Meşrutiyet'in ilanına kadar kesin olarak gelen, büyük ölçüde Cumhuriyet'in ilk yıllarında da görülen bir derinlik arayışının tezahürü idi....
Türkiye bu derinlik arayışından vazgeçti.
Unuttu bu arayışı.
Cami kürsüsündeki vaiz, minberdeki hatip bile "İslâm terakkiye mani değildir." diyor. Acaba ne demek istiyor? Birileri "İslâm akıl ve mantık dinidir." dediği zaman bundan çokça kişi rahatsızlık duymuyor, dahası rahatsızlık duyması gerekenler de bunu söylüyor.
1924 sonrasında siyasi merkez, Müslümanları dışta tutarak ve onları mahkum ederek kontrol altında tutma yolunu benimsemişti. 1960'dan sonra, özellikle 1970 sonrasında, İslamcıları sistemin içine dahil ederek, onları kontrol altında tutma mekanizması geliştirildi.
Türkiyeli İslâmcıların, İran, Cezayir, Arap enternasyonalist etkilere açık olacağından endişe ediliyor...
İK: Niçin Türkiye'deki İslâm'ın diğerlerini etkilemesi değil de, Türkiye'nin onlardan etkilenmesi düşünülüyor? Daha düne kadar Türkiye'nin idare ettiği yerlerdi buralar. Tersini düşünmek daha doğru olmaz mı? Tarihi tecrübelere göre tersi doğru.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.