Yazarın okuduğum ilk kitabı Ermiş’ti, en çok okunan ve beğenilen kitabıyla tanımışım yazarı, böyle bir tanımanın ardından okunan kitapla hayal kırıklığına uğrama ihtimali yüksektir fakat bu ihtimal Halil Cibran için geçerli değil sanırım. Bir oturuşta okunacak bir kitap ama mana altında mana var yazılanlarda. İnsan olmakla ilgili hepsi birbirinden güzel öyküler var. “Muhalifler” Nasreddin Hoca’nın “Hırsızın Hiç mi Suçu Yok” fıkrasının aynısıydı. “Hanedanlar” Yerdeniz’i anımsattı. “Şairler ve Rüzgargülü”nü özellikle çok beğendim. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar.