Bugünden Düne
Rasim Özdenören söyleşisine katıldım bugün. İstanbul'a gelmeyi pek sevmezmiş, ayda yılda bir. Ben ona gittim. Kısmet oldu da ufak da olsa dünya gözüyle gördüm kendisini. Aslında daha önce de gördüm kendisini ve fakat gördüğümün kim olduğunu bilmiyordum. Sizinle bu anımı paylaşayım.
Yıl 2012 olsa gerek. Üniversitedeyim. Film tutkum yavaş yavaş yerini kitap sevgisine bırakır durumda. 
Necip Fazıl Kısakürek okuyorum sıklıkla. Kendimce dini alanda gelişim sağlamak istiyorum. Zihniyetimi oturtmak. Üstadın keskinliği, hassasiyeti tam benim aradığım tondaydı. Tutundum. Tutunmak istedim. Günler geçerken, bir arkadaşa üstadın kitaplarını hediye etmek için Sıhhıye tarafında yer alan Sahaflar Çarşısı'na gittim. Zafer Çarşısı'nın hemen arkasında yer alan dört veya beş katlı bir bina. Girişte ders kitapları satan birkaç dükkan var. Diğer hemen hepsi ikinci el kitap satan yerler. Elimde kendim için alacaklarımdan müteşekkil bir liste de var. Zaten hep bir listem olmuştur. İçindekiler sürekli değişir, o ayrı mesele. İşte ben kitapçılar arasında dolaşırken dini kitap satan bir yere girdim. Benim ve dükkan sahibi haricimde iki de hanım var. Ben raflara bakarken hanımlardan birinin sorusu üzerine mi yoksa benim sorduğum bir kitap sebebiyle mi anımsamıyorum kendini kitapçıyla tartışırken buldum. Mesele tasavvuftu. Üstada söz etti, ve hatta onun üstadı Arvasi Hazretleri için nahoş ve laubali bir edayla kelimeler sarfetti. Çok fazla uzatmadan oradan çıktım. Sinirim had safhada. Kendimi üst kata attım. Geneli üstadKısakürek'in kitaplarını bulunduran bir kitapçı. Hediyeyi de buradan alacağım zaten. Dükkana girdim. Selamünaleyküm, aleykümselam. Bir dükkan sahibi var bir de dükkan ortasında ufak iskemlede biri. Neyse. Raflara bakınıyorum. İki veya üç kitap aldım ve ödeme yapmak adına elimi cebime atarken sordum kitapçıya
- Abi Necip Fazıl Kısakürek nasıl biri?
- Anlamadım.
- Yani iyi biri mi? Burada tüm kitapları var. Tamam. Fakat demek istediğim düşünceleriyle, hayatıyla dünyamızda nerede yer alıyor?
- Üstadımızdır.
Bu cevabı kısa bir duraksamanın ardından hafif tebessüm ederek ve gözlerimin içine bakarak verdi. Güldüm. Biraz önce yaşadığım olayı anlattım. İleri geri konuşan kişiden bahsettim. Bakma sen ona, dedi. Neden bilmem, mutlu oldum. Galiba o sinirimin üzerine hafif de olsa su serpilmesi yüzünden. Çok geçmedi, tam kitapları alıp çıkacağım abi seslendi. Bak, dedi ortadaki iskemleyi göstererek, bu Rasim Özdenören. İşaret ettiği yere baktım. Saçları ağarmış, gözlüklü, masumane bakışlı biri. Belki tanıyorsundur, diye ekledi abi. Bakışlarım işaret edilen yerde halen. Tanımıyorum. Demedim elbet. Kusura bakmayın, bilmiyorum dedim. Başımla selam verdim hafifçe ve geri geri, sırtımı onlara dönmeden çıktım.
Böyle. Bakmak yetmez görmek gerek. Tanımak için bilmek gerek. Ben ne gördüm ne de bildim o gün. Belki de bu nedenden ötürü bugün Özdenören'le gözgöze geldiğimde o günü hatırladım, onun da hatırladığını düşündüm.
··
1.057 görüntüleme
Rabbim mekanını cennet eylesin. Fikir temelimde ehemmiyeti çoktur. Onu hep o sandalyede masumane otururken hatırlayacağım.
Bir de dipnot bırakayım: Merhum 
Sezai Karakoç, Taha'nın Kitabı'nı Özdenören'e ithaf etmiştir.
Çok güzelmiş :) Benim de Hayati İnanç Hoca ile böyle bir anım var Erhan Hocam.Kısaca bahsedeyim; o yıllarda hem üniversite de laboratuvarda çalışıyordum, hem de doktoraya devam ediyordum.Üniversitede ki sempozyum salonuna bir divan şiiri üstadı geliyormuş dediler.O yıllarda hiç bilmiyoruz, ekranlardan da tanımıyoruz. Divan şiirini öteden beri çok severim. Hastahane de gece nöbetinden çıktım, telefonuma hatırlatma olarak kaydettiğim notun alârmı çalınca tekrar geriye döndüm ve iş arkadaşlarıma böyle bir dinleti var akşama gidelim mi dedim, fakât bir yandan da acaba nasıl bir proğram olur diye de endişeliyim, 5-6 kişi akşam soluğu dinletinin yapılacağı odotoryumda aldık. Proğram başladı, hiç unutmam, Şair Nef'inin şiirlerini Hayati Hoca, öyle güzel bir dille şerh etti, öyle lezzetli bir akşam oldu ki, nefes almadan izledik, unutulmazdı. Proğramdan sonra sohbet etme imkanımız da oldu... Hattâ uzakta ki arkadaşlarımıza canlı yayın yapmıştık, sanıyorum instagramdaki 'bir video başlattı'nın atasıydı o anlar :) Seneler sonra Hayati Hoca ile yine bir dinleti de bir araya geldik.Fakât o ilk şaşkınlığın tadı bambaşkaydı bizim için...
Teşekkür ederim. Hoş anılar:) Bunları sonraki nesiller için yazmak, fotoğraflamak gerek diye düşünüyorum.
3 sonraki yanıtı göster
Allah mekanını cennet eylesin
Görkemli anı, yalın anlatım 👏🏻👏🏻
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.