Öncelikle eşi Gül Sunal'ı bazı şeyleri yazıya döktüğü için kutluyorum. Ancak açıkçası kitap umduğum gibi değildi. Özellikle Kemal Sunal'dan kopup da Gül Sunal'ın kendi hayatını anlattığı kısımlarda, Sandıklı hatıraları ve Ege ağzıyla ilgili bölümlerde çok sıkıldım. Ben hep rahmetliden bahsetsin istedim. Ama Gül hanım, hayatı boyunca bir defa bile sete gitmediğini yazmış zaten. Kemal Sunal da işini eve getirmeyen bir insan olunca işte bu yüzden pek çok anı uçup gitmiş. Ancak kitap rahmetlinin ne kadar kaliteli bir insan ve adam gibi adam olduğunu ortaya koyuyor. İyi bir aile babası, eş ve gerçek bir kitap kurdu... Kitap keşke belgesel tadında olsa imiş. Pek çok kişi onu anlatsa imiş. Özellikle Hababam ve Arzu Filmli yıllar. Onu Şener Şen'den, Halit Akçatepe'den, oğlundan, Metin Akpınar'dan, Zeki Alasya'dan da dinlemek isterdim.