Müdür kendi konuşmasını bölerek, "Lehçe nedir biliyorsunuzdur sanırım?" dedi.
"Ölü bir dil"
Öğrendikleriyle gösteriş yapmayı seven başka bir öğrenci işgüzarca, "Fransızca ve Almanca gibi," dedi"
"Peki ya ebeveyn," diye sordu Müdür.
Rahatsız edici bir sessizlik oldu. Çocukların birkaçı kızardı. Müstehcenlik ile saf bilim arasında önemli fakat bir o kadar da ince ayrımı yapmayı henüz öğrenememişlerdi. Sonunda içlerinden biri elini kaldırma cesaretini buldu.
"Eskiden insanlar..." duraksadı; kan yüzüne sıçradı. "şey, canlı yavru olarak doğarlardı"
"Doğru," diye Müdür başını sallayarak onayladı.
"Ve bebekler şişeden çıkarıldığında..."
"Doğurulduğunda," diye düzeltildi.
"İşte o zaman ebeveynler anne ve babaydı, yani, bebekler değil tabii; diğerleri." Zavallı çocuk iyiden iyiye mahçup olmuştu.
Sayfa 49 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.