SEN MUTLULUĞUN RESMİNİ YAPABİLİR MİSİN?
“Yirmi duraklık bir mesafe katetsen, ama görevliye iki durak geldiğini söylesen ne olacak? Senin trene nereden bindiğini nasıl anlayabilir?”
Arkadaşım hayretle bana baktı:
“Böyle bir şeyi niye yapayım ki?”
Yukarıdaki satırlara denk gelene kadar bu kitap için bir şeyler yazmaya niyetim yoktu. Beni yazmaya iten birçok paragraf vardı ama bu bölüm sanki bana “Yaz, içinde kalmasın.” dedi. Vaktiniz varsa okuyun, sözü çok uzatmayacağım.
Türkiye: Kargaşanın içinde büyük bir kargaşa.
Japonya: Kargaşanın içinde büyük bir düzen.
Türkiye: Kurtuluş Savaşı, Çanakkale…
Japonya : Hiroşima, Nagasaki…
Türkiye: Yokluklar içinde, yeniden var olma mücadelesi veren bir ülke.
Japonya : Yokluktan, küllerinden doğan bir ülke.
JAPONLAR: 150 yıl gibi bir sürede kalkınıp, gelişmiş ülkeler arasına giren bir ülkenin halkı.
TÜRKLER: Keşke bizim için de aynı cümleyi yazabilseydim...
Neden onlar gibi olamayalım?
Cevap basit: İnsan faktörü. Şimdi bunu örneklendirelim:
“Yaparız abicim!” yaklaşımıyla değil, planlı ve düzenli iş yapıyorlar. Biz öyle yapmıyoruz.
Yol işçisi de, mühendis de aynı istek ve özveriyle çalışıyor. İşini benimsiyor, onu gururla yapıyor. Biz öyle yapmıyoruz.
Kazandığı para veya eğitime bakmaksızın, insana insan olduğu için saygı gösteriyorlar. Kimse kimseyi hor görmüyor. Biz öyle yapmıyoruz.
Sadece insana değil, havaya, suya, ağaca, çiçeğe, böceğe hatta dağa taşa saygısı var onların. Yediği yumurta için tavuğa teşekkür ediyorlar. Biz öyle yapmıyoruz.
Her zaman dakikler, işlerini zamanında yapıyorlar, yaşamı aksatmıyorlar. Biz öyle yapmıyoruz.
Kendilerine ait olmayan bir şeyi almıyorlar, hak etmedikleri kazancı kabul etmiyorlar. Biz öyle yapmıyoruz.
Elbette ki her toplumda olduğu gibi Japon’un da arsızı, hırsızı, yalancısı var. Ama orantıya bakarsak, aramızda dağlar olduğunu üzülerek görüyoruz. Dünyanın başına bela olmuş mafyaları bile, kendi halkının işinde-gücünde kesimine bulaşmıyor. Şu paragrafı olduğu gibi aktarayım:
Siyaset-mafya-bürokrasi-iş dünyası çerçevesinde bir şeyler oluyor, ihaleler bağlanıyor, rüşvet, zimmet, irtikâp, entrika, alavere, dalavere kol geziyor. Ama kimse sizi zimmetine geçirmediği için sade bir vatandaş olarak “adi” suçlarla karşılaşmıyorsunuz, “nitelikli” söğüşleniyorsunuz. “Ülkenin gelir düzeyi ve yaşam standartları oldukça yüksek olduğundan halk arasında fazla infial yaşanmıyor.
(...) Yakuzanın en takdir edilesi yönü halka bulaşmaması, garibanla uğraşmaması ve sokaklarda sizi rahatsız edecek şekilde suç işlememesidir. Türkiye’de her an mafyanın kontrolündeki kapkaç çetelerine çarpılabilir, eviniz soyulabilir, cadde kenarına park ettiğiniz araba için mafyaya para ödeyebilir ve işlettiğiniz küçük büfe için haraca bağlanabilirsiniz.”
Savaş’tan çıkmış, üstelik de atom bombasına maruz kalmış bir ülkenin bu denli kalkınmasının arkasında başka malum güçler olduğu da bahsedilenler arasındadır. Ama bu yine de Japon halkının çalışkan, saygılı ve değerbilir olduğu gerçeğini değiştirmez.
Toplumsal sınıflar arasındaki farkı yok denecek kadar azaltmışlar. Gelir dağılımını adaletli bir hale getirmişler. İnsanca davranıp, insanca kazanıp, insanca yaşıyorlar.
Japon yapmış. Biz yapar mıyız? Bilmiyorum…
Ve unutmadan; bu kitabı merak ettiyseniz, öncesinde yine Onur Ataoğlu’nun 
Japon Yapmış kitabını okumanızı tavsiye ederim. Yeri gelmişken, bana tavsiye edene de çok teşekkür ederim:)
··
261 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Eline sağlık Neşe. :)
Kitabı okuduğumda seninle benzer şeyler düşünmüş ve hissetmiştim. Kitapta aklımda kalan en önemli yerler ise Japonların elektrik kesintisinden bihaber olmaları ve aşağıdaki alıntı:
#49861001
Teşekkür ederim Sezen. Elektrik kesintisi ne demek, bunu bilmiyor olmak ne şanslı bir durum.
Yeni yılın kutlu olsun 🌸
Bizde yaparız ama yapamıyoruz. Çünkü hemşeri kültü var. Bizdeki en büyük liyakatta o. Herkes herkesin hemşerisi ya siyasi olarak ya da şehir olarak. Bu yüzden bizde gelişme olmaz.
Güzel inceleme kalemine sağlık.
Teşekkürler hemşerim:) Yeni yılın kutlu olsun.
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Düşüncelerinize sağlık.Size tamamen katılıyorum. Bu yaz yapılan Tokyo olimpiyatlarını izlemenizi tavsiye ediyorum.Japonları halk olarak kıskanmamak elde değil. Hangi özelliklerini anlatsam. Dikkatimi çeken en önemli unsur sürekli başkalarının önünde sürekli saygı anlamında eğilmeleri herhangi bir yaş cinsiyet ırk dil din farkı gözetmeksizin sürekli saygı anlamında eğilmeleri dikkatimden kaçmadı. Ve ben artık bu japon toplumu ile ilgili tüm yazılanları okumaya karar verdim.Olimpiyatların düzeni sistematiği sunuş biçimi açıkcası inanılmaz hayran kaldım.
İlgi çekici bir toplum Japon’lar. Bunu ve incelemede bahsettiğim diğer kitabı severek okumuştum. Size de keyifli okumalar diliyorum. Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.