Budist felsefenin dinamizmi, yani herşeyin akış (flux) halinde· oluşu, tümüyle değişik bir dünya görüşünü esinlemiştir. Ruha
inananlar veya sonsuzlukçular dahi, dış dünyayı değişebilir olarak kabul etmeye razı olmuşlar, ancak onun içinde sonsuz bir varlığa inanmayı sürdürmüşlerdi. Buna atman ya da brahman adını vermekteydiler. Budistler şöyle demektedir: eğer bir muz ağacının
gövdesinin içine bakacak olursak, ancak üstüste tabakalar görürüz, başka bir töz yoktur. Benzer şekilde, evrendeki hiçbirşey
-atman ya da brahman- sonsuz bir töz içermez; dünyada hiçbir sonsuz unsur yoktur.