İnsan ve bütün nesneler ancak bir anlam olarak dikkate alındığında var oluşu hakiki olarak kavranabilir. Bu, bilgi ve varlığın zihinde ve dışta farklı birtakım özellikler kazanmaktan başka hiçbir farkı olmadığı anlamına gelir. Dolayısıyla nihai tahlilde bilen ve idrak eden bir mutlak fail kabul edildiği takdirde, var oluşun anlamlı olabilmesini gerektirir. Bu sonuç, ahlâkın metafizik temelini oluşturur ve “ilahiyattan” (teoloji) bağımsız bir ahlâkın kelimenin gündelik dildeki anlamıyla ahlâk olarak adlandırılabilse de olumlu çağrışımları barındıran hakiki anlamıyla ahlâk olarak adlandırılamayacağını gösterir. Zira erdemli bir yaşantı için ahlâk adından daha büyük bir paye olamaz. Adap, rüsum veya hukuk hakikatte ahlâklı bir hayatın payesi olmaya elverişli değildir. Diğer bir deyişle bir davranışın edebe, prosedüre veya hukuki kurallara uygun olduğunu söylemek ancak öncesinde ahlâka uygun olduğu söylendiğinde değer ifade eder.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.