On dördüncü dereceden bir memurdu ve şöyle derdi: ‘Ben onlara itibar etmem. Benim kafamda dâhice fikirler vardır ve her zaman, üç yüz ruble karşılığında onları uygulamaya geçirmeye hazır değerli insanların olduğunu bilirim’
“ ‘Fakat niçin efendim’ diye sorardım, ‘niçin üç yüz rubleyi şart koşuyorsunuz?’”
“ ‘Çünkü bu kuraldır ve biz asla kurallara karşı gelmez ve asla daha fazlasını almayız.’”
“ ‘ Hiçbir şey anlamadım efendim.’”
“ ‘Anlaman da gerekmiyor. Biz üç yüz ruble alırken son günlerde diğerleri binlerce ruble alıyor. Ben fikir ve öğütlerim için iki yüz ruble istiyorum. Üç yüz ruble ise hapishaneye gitmeyi göze alarak işi yapan kişinin hakkı. Üç ay hapis. Her bir ay için yüz ruble-hepsi bu. Yardıma ihtiyacı olan herkes bana inanmalı, çünkü ben sadece imkansız işleri üzerime alırım. İnancı olmayan kimseler için ise hiçbir şey yapamam.’ Fakat” diye ekledi kadın, “nasıl baştan çıktığıma şaşıracaksın ama ben nasıl olduysa o, pasajdaki adama inanıyorum....”
“Gerçekten anlayamıyorum seni” dedim”, “nasıl inanabiliyorsun ona?”
“Benimkisi sadece bir sezgi. Rüyalar görüyorum ve rüyamdaki her şey bana, ona kuvvetle inanmamı söylüyor.”
·
5 görüntüleme
Ehh, 53 kalmış. Az kalmış merakla beklerim ben 53 den sonrasını :)
Çok teşekkürler Kraliçe Hanım. O günleri de ölmezsek görürüz İnş :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.