Konferans 4 Şubat 1923 tarihinde kesintiye uğramış ve bu kesintinin ardından görüşmeler ancak 23 Nisan 1923 tarihinde tekrar başlamıştır. Konferansta yapılan tüm toplantılarda Türkiye'yi kendilerine karşı yenilmiş ve hatta Yunanistan'ı galip gelmiş devlet olarak kabul eden ve tüm teklif ve değerlendirmelerini bu düşünceye göre düzenleyen müttefik devletler, kendisinin diğer devletlerle eşit statüde bağımsız bir ülke olarak tanınması ve barış antlaşmasının milletlerarası hukuk kurallarına uygun bir biçimde yapılması gerektiğini savunan Türk tarafının isteklerini kolay kolay kabul etmemişlerdir. Ancak, bu durum karşısında Türk delegasyonu hiçbir şekilde geri adım atmamış ve tüm konferans boyunca gerek iktisadi, gerek mali gerekse hukuki konularda Türkiye'nin egemen ve bağımsız bir devlet olarak kabul görmesi ilkesinden vazgeçmemiştir. Diğer taraftan, Birinci Dünya Savaşı'ndan en güçlü devlet olarak çıkan İngiltere, özellikle Musul ve Boğazlar'ın statüsü üzerinde dururken, Fransa kapitülasyonlar, imtiyazlar ve Osmanlı borçları, İtalya ise yine k,apitülasyonlar, adalar ve kabotaj meseleleri üzerinde durmuştur. Ancak, bu konular üzerinde gerçekleşen uzun ve çetin tartışmalar sonucunda 24 Temmuz 1923 tarihinde barış antlaşması imzalanmıştır. Bu antlaşma ile Misak-ı Milli hedefine hemen hemen ulaşılmış, Boğazlar konusunda tam kontrol hakkı sağlanamamışsa da, Türk egemenliği ve bağımsızlığı üzerindeki tahditlerin birçoğu kaldırılmıştır.
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.